عنوان این مقاله یا همان صحبت در خصوص تفاوت فن کویل و چیلر شاید برای مهندسین با تجربه یادآور خاطرات مختلفی از جلسات با کارفرمایان باشد. در حقیقت توقع چندانی از افراد غیر متخصص نمی رود که در خصوص تمام موضوعات فنی و مهندسی با آگاهی و دانش بالا وارد جلسات شوند و همچنان که من نیز در خیلی از علوم دانش چندانی ندارم. وظیفه ی یک مهندس علاوه بر درست انجام دادن وظایف محوله، افزایش آگاهی جامعه ی پیرامون خود و آموزش آنهاست. با افزایش آگاهی افراد در آینده ای نزدیک سطح فنی جلسات نیز ارتقا می یابد و تمام امور در راستای تحویل و تکمیل محصول نهایی با کیفیت – ساختمان – به درستی انجام می گردد.
در مواقعی که با اکانت شخصی توییتر به جستجوی هشتک ها یا کلمات کلیدی مرتبط با علایق خودم می پردازم با نوشته های جالب کاربران رو به رو می شوم.
در بسیاری از توییت ها متوجه شدم که نیاز است مفاهیم اولیه به صورت ساده تعریف شود. در حقیقت برای عموم می تواند خیلی هم مهم نباشد که در نوشته ها یا مکالمات روزمره از کلمه ی فنی مناسبی استفاده می کنند یا نه ولی همانطور که در ابتدا گفتم هدف من افزایش آگاهی ست هر چند ناچیز به همین دلیل است که در مورد تفاوت چیلر و فن کویل می نویسم.
تفاوت چیلر و فن کویل
تعاریف اولیه
چیلر
دستگاهی ست که آبسرد تولید می کند. در اغلب موارد چیلر در زیر زمین و موتورخانه و یا بروی بام ساختمانها نصب می شود و اگر مینی چیلر ظرفیت پایین باشد می تواند در بالکن نصب شود. چیلر صدای بسیار زیادی – در حدود ۱۰۰ دسیبل در فاصله ی یک متری – دارد که این سطح صدا با توجه به ظرفیت دستگاه می تواند کمتر یا بیشتر باشد. نمی توان چیلر را داخل فضای محیط نصب کرد. چیلر ابعاد بزرگی دارد و در اتاق کاربر جا نمی شود. چیلر هواخنک که در بام نصب می شود به وسیله ی فن های کندانسور مبرد را با هوای بیرون خنک می کند و در بام نصب می شود. هیچ هوایی از چیلر جهت سرمایش بیرون نمی آید. نکته ی مهم تر اینست که چیلر جهت سرمایش محیط و ایجاد برودت مورد استفاده قرار می گیرد. ظرفیت چیلر ها را با تن تبرید اندازه می گیرند که هر تن تبرید معادل ۱۲۰۰۰ بی تی یو بر ساعت است. وقتی می گوییم ظرفیت این چیلر معادل ۲۰۰ تن تبرید یا ۲۰۰ تن است منظور وزن دستگاه نیست. یعنی این دستگاه به صورت سرانگشتی می تواند آب سرد مورد نیاز خنک سازی ۶۰۰۰ مترمربع مساحت مفید مسکونی را تامین کند. چیلر جذبی با گاز طبیعی و چیلر تراکمی با برق کار می کنند.
بویلر یا دیگ
فن کویل
دستگاهی است که وظیفه ی اصلی آن توزیع برودت و حرارت است. فن کویل از تجهیزات بسیار محبوب و کاربردی تهویه مطبوع به شمار می آید و در فصل گرم سال به همراه چیلر و در فصل سرد سال به همراه بویلر هوای محیط داخل را مطبوع می کند.
ترموستات فن کویل
این دستگاه جهت کنترل دمای محیط و بهینه سازی مصرف انرژی ساخته شده است. اولین ترموستات قبل از سال ۱۹۰۰ جهت کنترل دمای بویلر اختراع گردید و تا قبل از جنگ جهانی اول توسعه یافت. ترموستات فن کویل به روی دیوار نصب می شود و با تنطیم دمای آن می توان شرایط آسایش کاربر را فراهم کرد.
همانطور که در شکل زیر مشخص است، در موتور خانه پمپ های سیرکولاتور آب سرد را در تابستان از چیلر و آبگرم را در زمستان از بویلر می گیرند و به سمت واحد های توزیع از جمله فن کویل و هوارسان می فرستند.
کاربری در توییتر نوشته بود فلانی در دفتر کارش با چیلر ۷۰۰ تنی و دمای ۷ درجه ی سانتیگراد نشسته است، در حقیقت دمای آسایش انسان برای فصل تابستان ۲۳ درجه ی سانتیگراد است که می توان آنرا تا ۱۸ درجه ی سانتیگراد کاهش داد. چیلر ها آب ۷ درجه ی سانتیگراد را تولید می کنند و به وسیله ی پمپ های سیرکولاتور به فن کویل ها یا هوارسان ها می رسانند و این تجهیزات توزیع پس از عملیات خنک و مطبوع سازی محیط آب ۱۲ درجه ی سانتیگراد را به چیلر ها باز می گردانند تا دوباره خنک شود و چرخه ادامه یابد.
در پایان اگر سئوالی در خصوص تفاوت چیلر و فن کویل و تهویه مطبوع برایتان باقی مانده است در کامنتها بنویسید تا پاسخ دهم.